Smutek- emocja, która prowadzi tam, gdzie naprawdę boli

Smutek jest jedną z najbardziej niedocenianych emocji, choć pełni w naszym życiu wyjątkowo ważną funkcje. To wewnętrzny sygnał, że coś dla nas ważnego wymaga zatrzymania i wsłuchania się w siebie, to informacja, że coś dla nas ważnego dobiega końca: relacja, etap życia, przekonanie, marzenie. To nie jest słabość - to wewnętrzna zgoda na zmianę. Gdy pojawia się smutek, ciało spowalnia, a umysł kieruje się do wewnątrz, tak jakby emocja ta otwierała przestrzeń na refleksję, na nazwanie swoich potrzeb i na uczciwe spojrzenie na to, co boli.

Czy wiesz, że smutek jest jedną z najbardziej uzdrawiających emocji? 

Gdy pozwalamy sobie go poczuć, aktywuje się układ przywspółczulny, część naszego systemu nerwowego odpowiedzialna za regenerację, odpoczynek i wyciszenie. Smutek spowalnia, zatrzymuje, kieruje nas do środka. To naturalna pauza między tym, co było, a tym, co ma się pojawić

Możliwość regulacji smutku jest niezwykle ważna. Kiedy smutek zostaje przyjęty i ,,ukochany "układ nerwowy uczy się, że emocje można przeżywać bezpiecznie. Że kontakt z własnym światem wewnętrznym nas nie niszczy- przeciwnie, prowadzi do ukojenia.

Gdy nie pozwalamy sobie na smutek....  

Kiedy smutek zostaje zatrzymany, zepchnięty, zbagatelizowany, ciało zaczyna traktować go jak zagrożenie. Skutkuje to najczęściej:

• wewnętrznym napięciem,

• utratą kontaktu z własnymi potrzebami,

• przeciążeniem emocjonalnym i wyczerpaniem.

Smutek, którego nie przeżyjemy, zaczyna zbierać się pod powierzchnią, w ciele, w napięciu mięśni, w bezsenności, w drażliwości. Czeka, aż wreszcie zostanie wysłuchany.

Jak możemy pomóc sobie w smutku?

Smutek przede wszystkim potrzebuje przestrzeni. Możemy wspierać siebie w kilku prostych, lecz głęboko kojących sposobach:

• pozwolić sobie poczuć, nawet jeśli to tylko kilka minut zatrzymania

• nazwać to, czego potrzebujemy- odpoczynku, bliskości, ciszy, rozmowy

• być dla siebie łagodnym, tak jak byśmy byli dla kogoś, kogo kochamy

• podzielić się smutkiem z kimś życzliwym, bo wypowiedziany smutek staje się lżejszy

• dać ciału wyrazić emocje poprzez płacz, głęboki oddech, ruch lub zapisanie tego, co w środku

Zauważony smutek nie odchodzi od razu ale mięknie, łagodnieje, przestaje być ciężarem i dopiero wtedy możemy naprawdę się nim zaopiekować.